Στην εν λόγω έκθεση αξιολογούνται οι παράγοντες που ευνοούν ή παρεμποδίζουν την ανταγωνιστικότητα των εν λόγω περιφερειών και οι λόγοι για τους οποίους δεν έχουν ακόμη επιτευχθεί τα αναμενόμενα επίπεδα ανάπτυξης και εισοδημάτων για την ΕΕ.
«Για κάθε εμπόδιο στην ανάπτυξη υπάρχει μια απάντηση που περιλαμβάνει μέσα της πολιτικής συνοχής», δήλωσε σχετικά η επίτροπος, αρμόδια για θέματα Περιφερειακής Πολιτικής, Κορίνα Κρέτσου, προσθέτοντας ότι «προσαρμοσμένες στρατηγικές περιφερειακής ανάπτυξης, σε συνδυασμό με τις προϋποθέσεις για επιτυχείς επενδύσεις, μπορούν να καταστήσουν τις εν λόγω περιοχές ελκυστικές για τους κατοίκους, τους εργαζομένους και τις επιχειρήσεις».
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έκθεσης, 47 περιφέρειες σε οκτώ κράτη-μέλη είχαν μελετηθεί και χαρακτηριστεί είτε ως «περιφέρειες με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης», με κατά κεφαλήν ΑΕΠ έως 90% του μέσου όρου της ΕΕ αλλά με μακροχρόνια έλλειψη ανάπτυξης, ή ως «περιφέρειες χαμηλού εισοδήματος», όπου το ΑΕΠ παραμένει χαμηλότερο από το 50% του μέσου όρου της ΕΕ.
Οι περιφέρειες αυτές φιλοξενούν 83 εκατομμύρια κατοίκους, συγκεκριμένα ένας στους έξι κατοίκους της ΕΕ.
Οι περιφέρειες που αποτελούν τη μία ομάδα συγκεντρώνονται κυρίως στη Νότια Ευρώπη (μεταξύ των οποίων βρίσκονται η περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, Κεντρικής Μακεδονίας, Δυτικής Μακεδονίας και Ηπείρου, Θεσσαλίας, Ιονίων Νήσων, Δυτικής Ελλάδας, Στερεάς Ελλάδας, Πελοποννήσου, Βόρειου Αιγαίου και Κρήτης) και οι υπόλοιπες περιφέρειες, που αποτελούν τη δεύτερη, είναι συγκεντρωμένες κυρίως ανατολικά.
Ειδικότερα, όσον αφορά τις περιφέρειες με χαμηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, η έκθεση επισημαίνει πως θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την ενίσχυση της θεσμικής ικανότητας και από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, όπως η βελτίωση του επιχειρηματικού περιβάλλοντος προκειμένου να προσελκύσουν περισσότερες επενδύσεις.
«Μεταξύ 2007 και 2015, οι επενδύσεις μειώθηκαν κατά 9% συνολικά στην ΕΕ, αλλά κατά 33% στις χώρες χαμηλής ανάπτυξης με την Ελλάδα να αντιμετωπίζει τη μεγαλύτερη πτώση, ξεπερνώντας το 60%» αναφέρει χαρακτηριστικά η έκθεση, σημειώνοντας πως προτεραιότητες θα πρέπει να αποτελούν η αύξηση της ευελιξίας του επιχειρηματικού περιβάλλοντος με περιορισμό της γραφειοκρατίας, καθώς και του χρόνου και του κόστους που απαιτείται για τη σύσταση νέων επιχειρήσεων και τη λειτουργία των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (ΜΜΕ), η αύξηση της αποτελεσματικότητας, της διαφάνειας και της λογοδοσίας των δημόσιων διοικήσεων και υπηρεσιών και ο εκσυγχρονισμός των δημοσίων συμβάσεων μέσω της ψηφιοποίησης.
Όσον αφορά τις οικονομίες των περιφερειών χαμηλού εισοδήματος, η έκθεση υπογραμμίζει πως μπορούν να ενισχυθούν μέσω ενός αποτελεσματικού μείγματος επενδύσεων στην καινοτομία, στο ανθρώπινο δυναμικό και στη συνδεσιμότητα.
Όπως σημειώνεται, θα πρέπει να παρέχονται κίνητρα για επενδύσεις στο ανθρώπινο κεφάλαιο και για τη βελτίωση των δεξιοτήτων του εργατικού δυναμικού, μέσω επαγγελματικής κατάρτισης και διά βίου μάθησης, τα οποία μπορούν αμφότερα να υποστηριχθούν από κονδύλια της πολιτικής συνοχής.
Τέλος, επισημαίνεται πως πολλές περιφέρειες χαμηλού εισοδήματος παρουσιάζουν σημαντικές ελλείψεις στην υποδομή και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στις υποδομές σε καίριας σημασίας δίκτυα μεταφορών.
