Η μεγάλη αποχή (σχεδόν 40%) ευνόησε το κόμμα του Μαριάνο Ραχόι, το οποίο αύξησε τις έδρες του σε σχέση με τις εκλογές του Δεκεμβρίου.
Τα exit polls διαψεύσθηκαν και μαζί με αυτά και το μεγάλο στοίχημα αυτής της αναμέτρησης, αν οι Podemos (σε συνεργασία με την Ενωμένη Αριστερά) θα έκλεβαν τη δεύτερη θέση από τους Σοσιαλιστές.
Το κόμμα του Πέδρο Σάντσεθ άντεξε τελικά και ο ίδιος ίσως γλιτώσει την καρέκλα του. Μεγάλος χαμένος της αναμέτρησης, ο Άλμπερτ Ριβέρα των Ciudadanos, το ποσοστό του οποίου συρρικνώθηκε.
Με την καταμέτρηση σχεδόν στο σύνολο των ψήφων, οι έδρες της Βουλής των κομμάτων έχουν ως εξής (σε παρένθεση οι έδρες του Δεκεμβρίου):
Λαϊκό Κόμμα 137 (123)
Σοσιαλιστικό Κόμμα 85 (90)
Unidos Podemos 71 (69)
Ciudadanos 32 (40)
Υπόλοιποι 25
Τα περιφερειακά κόμματα, κυρίως από τη Χώρα των Βάσκων, την Καταλονία και τα Κανάρια Νησιά κινήθηκαν περίπου στα ίδια επίπεδα με αυτά της κάλπης του 2015. Υπενθυμίζεται ότι η αυτοδυναμία είναι 176 έδρες (επί συνόλου 350).
Απόλυτος νικητής είναι ο Ραχόι στη Γερουσία, όπου εξασφαλίζει την απόλυτη πλειοψηφία, με 130 από τις συνολικά 208 έδρες.
Από τη Δευτέρα θα ξεκινήσει η επίπονη διαδικασία της συνεννόησης των πολιτικών κομμάτων για το σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας. Υπενθυμίζεται ότι στο ισπανικό σύστημα, ο εντολοδόχος πρωθυπουργός έχει δύο ευκαιρίες για να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης: στην πρώτη ψηφοφορία απαιτείται απόλυτη πλειοψηφία, ενώ στη δεύτερη μπορεί να επιβιώσει και με τη σχετική πλειοψηφία.
Πάντως το αποτέλεσμα των εκλογών δεν δημιουργεί σοβαρές ελπίδες για συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών κομμάτων, δεδομένου ότι κανένας δεν έχει δείξει διάθεση συνεργασίας με τον Μαριάνο Ραχόι. Ο τελευταίος βγαίνει σημαντικά ενισχυμένος από την κάλπη, καθώς ούτε καν το σκάνδαλο με τον υπουργό Εσωτερικών που προκάλεσε σάλο τις τελευταίες ημέρες δεν τον επηρέασε.
Μένει να φανεί αν ο Ραχόι θα επιδιώξει αυτή τη φορά να πάρει εντολή σχηματισμού κυβέρνησης -την προηγούμενη φορά αρνήθηκε, καθώς δεν έβγαιναν τα κουκιά.
Αν ο ίδιος αρνηθεί και η εντολή περάσει και πάλι στον Πέδρο Σάντσεθ των Σοσιαλιστών, θα είναι ενδιαφέρον αν θα επιδιώξει συνεργασία μόνο με τους Podemos για το σχηματισμό κυβέρνησης μειοψηφίας, ή θα επιμείνει και πάλι να κρατήσει στο κάδρο και τους συρρικνωμένους πλέον Ciudadanos, γεγονός που την προηγούμενη φορά δεν χαροποίησε το κόμμα του Πάμπλο Ιγκλέσιας. Όλα αυτά βέβαια, εφόσον δεν τεθεί θέμα ηγεσίας στους Σοσιαλιστές…
Σε κάθε περίπτωση, η χώρα μπαίνει και πάλι σε μια περίοδο έντονων πολιτικών ζυμώσεων που ενδέχεται να μην έχουν ολοκληρωθεί πριν το τέλος του καλοκαιριού.
