Το σχολαστικό πλύσιμο των χεριών, η τήρηση αποστάσεων και η χρήση της μάσκας, αρκούν για να μας προστατέψουν σε εσωτερικούς χώρους; Φαίνεται πως όχι!
Σαφώς και η υγιεινή παραμένει το σημαντικότερο κομμάτι των δράσεων προστασίας μας έναντι του Κορωνοϊού.
Το μείζον είναι η τήρηση αποστάσεων, καθώς μειώνει τις πιθανότητες προσβολής μας, από τη μεταφορά του ιού με τον αέρα. Ακολουθεί η μάσκα που περιορίζει τη μετάδοση του ιού κυρίως από τους προσβληθέντες προς τους υγιής.
Υπάρχει ωστόσο και μια τέταρτη μορφή προστασίας την οποία μπορούν απ’ ότι φαίνεται να αναλύσουν μόνο οι μηχανικοί περιβάλλοντος και κυρίως οι επιστήμονες των αερολυμάτων (aerosol scientists), που μελετούν κυρίως την αέρια μόλυνση εσωτερικών χώρων.
Όπως εξηγεί στη Συνέντευξή του στην Ειρήνη Θεοδοσίου, ο Καθηγητής ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΣΙΟΥΤΑΣ, πρόκειται για τη χρήση της τεχνολογίας των λεγόμενων «Air Purifiers». Των συσκευών δηλαδή, που καθαρίζουν τον αέρα των εσωτερικών χώρων, από ιούς, βακτήρια και διάφορα άλλα επιβλαβή για την υγεία, πολύ μικρά σωματίδια.
Αυτές οι ΚΑΘΑΡΙΣΤΕΣ ΑΕΡΑ μπορεί να είναι φορητοί ή να ενσωματώνονται με την κατάλληλη μελέτη στο σύστημα εξαερισμού και κλιματισμού ενός χώρου, με κλασσικότερο παράδειγμα τα αεροπλάνα.
Όπως επισημαίνει ο ειδικός στην επιστήμη των αερολυμάτων Καθηγητής, οι συσκευές αυτές, κατά τη διάρκεια της πανδημίας του Κορωνοιού, θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην εστίαση, όπου οι θαμώνες είναι αδύνατον να φορούν μάσκες, ενώ είναι ιδιαίτερα χρήσιμες και σε χώρους όπως σχολεία, νοσοκομεία, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς.
Ο Κωνσταντίνος ΣΙΟΥΤΑΣ έλαβε το Δίπλωμα Μηχανολόγου Μηχανικού από το Α.Π.Θ. και μετέβει στις ΗΠΑ ως υπότροφος του Fulbright Foundation. Είναι κάτοχος δύο Μεταπτυχιακών Διπλωμάτων από το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα, του Τμήματος Μηχανολόγων Μηχανικών και του Τμήματος Αεροναυπηγών Μηχανικών. Ολοκλήρωσε τη διδακτορική του διατριβή στο Harvard School of Public Health στο τμήμα Environmental Engineering, όπου έλαβε τον τίτλο του Doctor of Science.
Έχει αποκτήσει τον τίτλο Fred Champion Professorship του Civil and Environmental Engineering στο University of Southern California (USC) και είναι Co-Director and Co-Principal Investigator of the Southern California Particle Center and Supersite (SCPCS).
Aπό το 2008 είναι Co-Editor-in-Chief, Aerosol and Air Quality Research (AAQR).
Η επιστημονική του δραστηριότητα επικεντρώνεται σε ολοκληρωμένες έρευνες που σχετίζονται με τις επιδράσεις της αέριας ρύπανσης στην ανθρώπινη υγεία, η οποία προκαλείται από την κυκλοφορία οχημάτων βαριάς και ελαφριάς χρήσης, λεωφορείων που κινούνται με φυσικό αέριο, λειτουργίες που λαμβάνουν χώρα σε λιμάνια και αεροδρόμια, εργοστάσια ενέργειας, καθώς και φωτοχημικά τα οποία προκαλούν ατμοσφαιρικές αντιδράσεις.
Οι δημοσιεύεις του έχουν λάβει πάνω από 4.000 αναφορές σύμφωνα με το ISI Web of Science και εντάσσεται στο 1% των συγγραφέων παγκοσμίως οι οποίοι ασχολούνται με τη μηχανική σύμφωνα με το Institute of Scientific Information.
Αποτελέσματα των δημοσιεύσεών του έχουν χρησιμοποιηθεί από την US Environmental Protection Agency (EPA) ως μέρος των Εθνικών Κριτηρίων για την ποιότητα του αέρα στις ΗΠΑ.
