Παράλληλα με την σωματική βία που ασκούν γίνεται και μια ύπουλη προσπάθεια χειραγώγησης των πολιτών μέσω του εκφασισμού της κοινής γνώμης.Ο εκφασισμός όμως της ελληνικής κοινωνίας,καθοδηγούμενος από τους ακροδεξιούς αυτούς κύκλους,είναι το σαράκι που τρώει τις σάρκες της δημοκρατίας μας. Άλλωστε το φαινόμενο αυτό έχει τις ρίζες του στον αρχαίο κόσμο και είναι πολύ απλό στην εφαρμογή του.Η κατασκευή κάποιου δήθεν εσωτερικού εχθρού και η εμφάνιση έπειτα ενός προστάτη που εκμεταλλευόμενος την σύγχυση της κοινωνίας επιβάλλει την ανελευθερία.
Έτσι ο εθνικιστικός παροξυσμός έγινε σήμερα της μόδας,ενώ μια δήθεν νέα ανάγνωση της ιστορίας του τόπου οδηγεί ολοένα και πιο γρήγορα στην αλλοίωση της ιστορικής μνήμης. Άυτο έχει ως συνέπεια να κορυφώνεται η μισαλλοδοξία και ο διχασμός,ενώ παράλληλα εξαφανίζεται κάθε ίχνος συλλογικής συνείδησης,με αποτέλεσμα την παρακμή την αποδιάρθρωση και τελικά την διάλυση της κοινωνικής συνοχής.
Τα αποδυναμωμένα αντανακλαστικά των πολιτών,η ατομικότητα της σύγχρονης πραγματικότητας,η απονομιμοποίηση της πολιτικής ζωής,η απόγνωση και η απελπισία επιτρέπουν την γκεμπελικής προέλευσης τακτική,που χρησιμοποιούν οι ακροδεξιοί δήθεν σωτήρες της χώρας,δυστυχώς να αποδίδει καρπούς.Μέσα από ένα καλά οργανωμένο σχέδιο εκμεταλλεύονται τα μεγάλα προβλήματα και τις παθογένειες της ελληνικής κοινωνίας,ώστε να αυξήσουν τις δυνάμεις τους.
Το τέχνασμα του εσωτερικού εχθρού κατασκευάστηκε πάνω στην φράση πας μη Έλλην βάρβαρος,ανιστόρητα και με στρεβλό τρόπο δίνοντας μειωτική χροιά στην λέξη βάρβαρος.Οι συστηματικές επιθέσεις σε μετανάστες και η σπέκουλα γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ο πολιορκητικός κριός για την άλωση των δημοκρατικών θεσμών.Ο ρατσισμός,η ξενοφοβία,το μίσος και η βία που καλλιεργούνται από τον συγκεκριμένο χώρο καταλύουν κάθε ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας και σεβασμού στην διαφορετικότητα του άλλου,ενώ η έκφραση αλληλεγγύης,συστατικό στοιχειό της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης,πάυει να είναι αυτονόητη.Έτσι η στοχοποίηση των μεταναστών ως τους υπαίτιους των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων της χώρας,ραγίζει το αυγό του φιδιού.
Προϋπόθεση για να ανατραπεί η επώαση της νοσηρής αυτής κατάστασης είναι η σύμπραξη και ο κοινός αγώνας πολιτών,πολιτικών και πνευματικών δυνάμεων ,συλλογικοτήτων και κινήσεων δράσης,τοπικής αυτοδιοίκησης και ακαδημαϊκής κοινότητας,όλων εκείνων των φορέων σκέψης που δραστηριοποιούνται στον τόπο.Ανεξαρτήτως πολιτικής προέλευσης και διαφορετικής ανάλυσης του προβλήματος,να υψώσουμε ένα τοίχος ανθρωπιάς και αλληλεγγύης.
Γι αυτό απευθύνουμε γενικό προσκλητήριο προς όλους,το Σάββατο στις 9 Φλεβάρη 11.00 πμ στην πλατεία Αριστοτέλους(στο ύψος του Electrapalace),να τοποθετήσουμε την Θεσσαλονίκη στον χάρτη των πόλεων που εκδηλώνουν έμπρακτα την απέχθεια τους σε φαινόμενα ρατσισμού και δολοφονικής βίας σε μετανάστες.Να πούμε όχι στον νεοναζισμό και στους εγχώριους εκφραστές του.Να πούμε όχι σε κάθε φασίζουσα νοοτροπία που σκοτώνει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.Να πούμε όχι σε όσους ποδηγετούν την ανθρώπινη μοίρα στον ολοκληρωτισμό.Στην εποχή του ατομισμού,της ιδιώτευσης και της αδιαφορίας θα πρέπει να θυμηθούμε ξανά αυτό που ο Μπέρτολτ Μπρέχτ διατύπωσε θαυμάσια…
«Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβραίους, δεν διαμαρτυρήθηκα, γιατί δεν ήμουν Εβραίος. Όταν ήρθαν για τους κομμουνιστές δεν φώναξα, γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.
Όταν κατεδίωξαν τους τσιγγάνους, ούτε τότε φώναξα, γιατί δεν ήμουν τσιγγάνος.
Όταν έκλεισαν το στόμα των Ρωμαιοκαθολικών που αντιτάσσονταν στο φασισμό, δεν έκανα τίποτα γιατί δεν ήμουν καθολικός.
Μετά ήρθαν να συλλάβουν εμένα, αλλά δεν υπήρχε πια κανείς να αντισταθεί μαζί μου»
http://pestact.wordpress.com
