Είναι λοιπόν μια μεγάλη αλήθεια ότι την υγιή ανάπτυξη της χώρας μας την “στραγγαλίζει” το πολιτικό μας σύστημα, διότι είναι πελατειακού χαρακτήρα, “χειραγωγημένο” από τα μικροσυμφέροντα των κομμάτων, των συνδικαλιστών, των δικηγόρων, των λογιστών, των εφοριακών, των γιατρών, των μηχανικών, των εργολάβων κτλ., και δεν υποστηρίζει αποκλειστικά το συμφέρον της Ελλάδας που θα έπρεπε να είναι το μόνο μέλημά του. Το ίδιο κάνει και ο δημόσιος τομέας, με την αρνητική νοοτροπία του απέναντι στην ιδιωτική πρωτοβουλία, με το υπερβολικό κόστος λειτουργίας του και με τους πολύπλοκους και συνεχώς μεταβαλλόμενους νόμους του. Όλα αυτά δημιούργησαν την οικονομική κρίση που καλούμαστε σήμερα να ξεπεράσουμε με τον πιο ανώδυνο τρόπο.
Οι προτάσεις λοιπόν που θέλουμε να καταγράψουμε για την υγιή ανάπτυξη της χώρα μας είναι:
1. Το πολιτικό σύστημα
Η μοναδική λύση είναι η πρωτοβουλία ενός πολιτικού, απαλλαγμένου από κομματικές δεσμεύσεις, που με πατριωτική συνείδηση μόνο θα υποχρεώσει όλα τα κόμματα να κινηθούν προς την ίδια κατεύθυνση. Τα κόμματα παράλληλα πρέπει να μεταβληθούν αποκλειστικά σε μηχανισμούς ελέγχου της εξουσίας, να στηρίζονται κυρίως στον ανιοδιοτελή εθελοντισμό και να βρουν, με στόχο την εξύψωση του πολιτικού μας συστήματος, νέο τρόπο επιλογής και εκλογής των πολιτικών που θα νομοθετούν και θα κυβερνούν απαλλαγμένοι από ψηφοθηρικές δεσμεύσεις.
2. Περιορισμός στη μονιμότητα του δημόσιου τομέα
Όποιο και αν είναι το τίμημα, ο δημόσιος τομέας πρέπει να μειωθεί σε ποσοστό ανάλογο με τις άλλες αναπτυγμένες χώρες, να διακοπεί άμεσα η μονιμότητα στις νέες προσλήψεις και να περιοριστεί μόνο στο διοικητικό προσωπικό, όπως λειτουργεί εδώ και τόσα χρόνια ο στρατός. Οι μόνιμοι αυτοί διοικητικοί υπάλληλοι θα πρέπει να εκπαιδεύονται διαρκώς για τη βελτίωση των υπηρεσιών τους και τη διαμόρφωση αναπτυξιακής νοοτροπίας.
3. Ιδιωτικοποιήσεις
Το κράτος πρέπει να απλοποιήσει και να παραχωρήσει τις υποχρεώσεις του, στις οποίες έχει ήδη αποτύχει, σε ιδιωτικές εταιρείες (καθαριότητα, νοσοκομεία, παιδεία, μεταφορές κτλ.) και να ελέγχει μόνο αυστηρά τις δράσεις τους με απλές και συμφέρουσες συμβάσεις. Διότι μόνο με αυτόν τον τρόπο θα περιορίσει τις ανάγκες του σε υπαλληλικό προσωπικό και παράλληλα θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος και περισσότερο αξιοκρατικός είναι και περισσότερο ανταγωνιστικός μπορεί να γίνει.
4. Ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας σε νέο περιβάλλον
Η ανάπτυξη αυτή θα προκύψει μόνο όταν η εργατική και η φορολογική νομοθεσία διευκολύνουν και δεν “φρενάρουν” με δεκάδες απαγορεύσεις και περιορισμούς τις δράσεις των επιχειρήσεων οι οποίες χρειάζονται ελευθερία με διακριτικό αλλά και αυστηρό έλεγχο. Ιδιαίτερα προνόμια θα πρέπει να δοθούν μόνο στις εξαγωγικές επιχειρήσεις.
Το νέο περιβάλλον λοιπόν που πρέπει να διαμορφωθεί για τις επιχειρήσεις και ιδιαίτερα για τις εξαγωγικές, εγχώριες ή πολυεθνικές, είναι:
• Απλή και κατανοητή φορολογική, εργατική και πολεοδομική νομοθεσία, λαμβάνοντας υπόψη την κοινωνία στην οποία απευθύνεται, για να εφαρμόζεται από όλους.
• Δίκαιο κράτος με πραγματική και γρήγορη δικαιοσύνη, ώστε να επιλύονται όλα τα προβλήματα με δίκαιο και ταχύ τρόπο.
• Σταθερότητα νόμων και εξασφάλιση της μακρόχρονης εφαρμογής τους μέσω του συντάγματος, για να προγραμματίζονται αξιόπιστα οι επαγγελματικές δράσεις.
5. Νέο φορολογικό σύστημα
Από τη μείωση των δράσεων του δημόσιου τομέα θα απελευθερωθούν πολλοί υπάλληλοι, που μπορούν να στελεχώσουν κυρίως τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Με την προϋπόθεση λοιπόν ότι θα υπάρχει διαρκής και αυστηρός έλεγχος στην έκδοση παραστατικών, η συνολική φορολογία των επαγγελματιών και των επιχειρήσεων μπορεί να κατανεμηθεί σε δύο μικρότερα στάδια.
Το πρώτο στάδιο φορολογίας θα πρέπει να γίνεται άμεσα, με ένα ποσοστό 2-3% του τζίρου του επαγγελματία ή της επιχείρησης, συσχετίζοντάς το κάθε μήνα με το Φ.Π.Α. Αν μάλιστα εκπίπτουν όλες οι αποδείξεις των δαπανών από τη φορολογική δήλωση, με διαφορετικό ίσως ποσοστό για κάθε τομέα, θα εξυγιανθεί το σύστημα της έκδοσης αποδείξεων, γιατί όλοι θα έχουν συμφέρον να τις απαιτούν.
Το δεύτερο στάδιο να είναι το 10% επί των κερδών τους στο τέλος του έτους. Και όλα αυτά δε, να υπολογίζονται μόνο με την απλή μέθοδο εσόδων – εξόδων. Αυτό πρέπει να ισχύει για κάθε είδος επιχείρησης (Ο.Ε., Ε.Π.Ε., Α.Ε. κτλ.) χωρίς να γίνονται αποδεκτές οι ζημιογόνες χρήσεις, που συνήθως προκύπτουν με λογιστικούς μηχανισμούς και στερούν το κράτος από τα αναγκαία έσοδα. Ποιός θα αποφύγει τη φορολογία αυτή, όταν είναι τόσο απλή και δίκαιη που να την προϋπολογίζει στις υποχρεώσεις του; Άλλωστε, κάθε πολίτης που ζει σε μια χώρα και χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες της πρέπει να πληρώνει το αντίστοιχο τίμημα, είτε παρουσιάζει κέρδη, είτε ζημίες από τις δράσεις του.
6. Νέο ασφαλιστικό σύστημα
Αντίστοιχη απλοποίηση πρέπει να γίνει και στο ασφαλιστικό σύστημα, το οποίο πρέπει να είναι ξεκάθαρο και σταθερό για όλους ανεξαιρέτως τους εργαζόμενους της χώρας, χωρίς ιδιαίτερα προνόμια. Εάν είναι αναγκαίο να δοθούν σε ορισμένους επιπλέον προνόμια, αυτά θα πρέπει να παρέχονται αποκλειστικά από τα ταμεία ασφάλισής τους και από τις εισφορές των ίδιων των εργαζομένων και όχι να μετακυλούνται διαρκώς στο κόστος των επιχειρήσεων ή να επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό.
Επίσης, μπορούν να μειωθούν οι ασφαλιστικές και συνταξιοδοτικές εισφορές. Αυτό μπορεί να γίνει με την ανάλογη μείωση των υπερβολικών συντάξεων και τον έλεγχο των νοσοκομιακών δαπανών. Mε τη μείωση αυτή των εισφορών θα μπορούν να δοθούν παράλληλα αυξήσεις στις αμοιβές των εργαζομένων, ώστε να μπορούν να πληρώνουν προγράμματα ιδιωτικής ασφάλισης ή να αναλαμβάνουν μια μικρή ίδια συμμετοχή στις ιατρικές και νοσοκομιακές δαπάνες τους, όπως γίνεται σήμερα για τα φάρμακα. Με αυτόν τον τρόπο τα νοσοκομεία θα χρηματοδοτούνται και από τους εργαζόμενους και από τις ιδιωτικές εταιρείες ασφάλισης, θα αναπτυχθεί η ανταγωνιστικότητά τους, θα παρέχουν καλύτερες υπηρεσίες και θα ομαλοποιηθεί τελικά το σύστημα της υγείας.
7. Αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας
Όπως ήδη έχουμε γράψει από τον Αύγουστο του 2010 ότι με την απειλή σήμερα της χρεοκοπίας, η χώρα μας δεν μπορεί να δανειστεί με καλούς όρους από το διατραπεζικό σύστημα, γι’αυτό το λόγο πρέπει να αξιοποιήσουμε άμεσα τη δημόσια περιουσία και τους πόρους μας, που άλλωστε ξεπερνούν σε μέγεθος το χρέος. Συγχρόνως με νόμο να κατοχυρώσουμε ότι τα χρήματα που θα προκύπτουν από αυτήν την αξιοποίηση, θα μειώνουν αποκλειστικά το πρωτογενές χρέος μας. Θα χρειαστούν βέβαια οικονομικές θυσίες στην καθημερινότητά μας, θα ανοίξουν όμως και πάλι οι αγορές για μας και θα αποκαταστήσουμε την πληγωμένη μας αξιοπιστία και αξιοπρέπεια.
Τελικά πιστεύουμε ότι μόνο σε ένα τέτοιο νέο εργασιακό και φορολογικό περιβάλλον θα προσελκυθούν πολλές εγχώριες και ξένες παραγωγικές επενδύσεις στη χώρα μας, θα αυξηθούν οι θέσεις εργασίας, που θα μπορούν να απορροφήσουν ακόμη και τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα. Επίσης, θα αυξηθούν αξιοκρατικά οι αμοιβές των εργαζομένων και θα μειωθούν όσα άδικα εργατικά προνόμια και φορολογικοί περιορισμοί που «φρενάρουν» τις επιχειρήσεις και απορροφούν σήμερα την ενέργειά τους.
Όλα αυτά και πολλά άλλα πιστεύουμε ότι είναι αναγκαία για να τεθούν οι βάσεις για μια υγιή, σταθερή και μακροχρόνια ανάπτυξη της χώρας μας μέσα στο ευρωπαϊκό περιβάλλον.
