Αν γίνουν όλα όσα προβλέπει η συμφωνία, θα μιλάμε για κρατικές επιχειρήσεις μιας άλλης χώρας, με ανεξάρτητο και επαγγελματικό μάνατζμεντ, πλήρη λειτουργική αυτονομία, δεσμευτικούς στόχους, μετρήσιμη απόδοση και ποινές για τις διοικήσεις τους εφόσον αποτυγχάνουν. Αλλά θα μιλάμε επίσης για αλλαγές στους εσωτερικούς τους κανονισμούς, μείωση μισθολογικού κόστους, εξορθολογισμό στο προσωπικό και μεσομακροπρόθεσμα ακόμη και απολύσεις, απόφαση ναι μεν πολιτικά δύσκολη, απαραίτητη ωστόσο, σύμφωνα με τους πιο σκληρούς εκ των δανειστών, προκειμένου οι εταιρείες να αποτελέσουν ελκυστικό προϊόν για τους μελλοντικούς επενδυτές.
Στην πραγματικότητα, το μνημόνιο των ΔΕΚΟ φέρνει πράγματα πρωτόγνωρα για το πολιτικό μας κατεστημένο, την πληθώρα μικρών και μεγάλων ΔΕΚΟ που προβλέπεται να περάσουν στο Υπερταμείο, όπως και για τους πάνω από 40.000 εργαζομένους τους που συνιστούν μια δεξαμενή δυνητικών ψηφοφόρων για κάθε κυβέρνηση που τους προστατεύει.
Από το κείμενο της συμφωνίας προκύπτει μια άλλη Ελλάδα, με μαξιμαλιστικούς στόχους και δημόσιες επιχειρήσεις που παύουν να λειτουργούν κάθε φορά ως το μακρύ χέρι του κράτους, γεγονός που εξηγεί γιατί ακόμη και σήμερα, στο παρά πέντε του Eurogroup της 22ας Μαΐου που θα κληθεί να την επικυρώσει, το θέμα συνεχίζει να διχάζει εσωτερικά την κυβέρνηση.
