O Θεόδωρος Κοκκινίδης, πρόσθεσε άλλο ένα κέρινο ομοίωμα στην ήδη πλούσια συλλογή του. Όπως δήλωσε «Με μεγάλο σεβασμό δούλεψα για μήνες το κέρινο ομοίωμα του σπουδαίου Οδυσσέα Ελύτη έχοντας να αντιμετωπίσω την δυσκολία του μη επαρκούς φωτογραφικού υλικού που χρειάζεται συνήθως για την δημιουργία ενός τρισδιάστατου πορτραίτου.
Όταν δημιουργώ ένα έργο είναι πολλές οι παράμετροι που θα λάβω υπ όψιν. Μελετώ με μεγάλη προσοχή την φυσιογνωμία, προσπαθώ να καταλάβω τον χαρακτήρα της εκάστοτε προσωπικότητας, να δω σε ποια εξωτερικά χαρακτηριστικά αποτυπώνεται ο ψυχισμός του ατόμου, ποια είναι η συνήθης στάση του σώματός του όταν εκτίθεται στον φακό με ποιο ρούχο μας είναι γνώριμο και πολλές άλλες μικρές λεπτομέρειες που όμως είναι πολύ σημαντικές. Κάπου εκεί είναι που συναντιέται και το δικό στοιχείο .Το πώς εγώ έχω ερμηνεύσει την προσωπικότητα το πώς την έχω αντιληφθεί σε ποια φάση της ζωής της την έχω αγαπήσει αλλά και το πώς εγώ ένοιωθα όταν δημιουργούσα.
Θέλω να πω ότι όταν κοιτώ ένα έργο και πόσο μάλλον δε τα δικά μου έργα, ναι, βλέπω το προφανές, το ποιον αποτυπώνω, αλλά συνάμα βλέπω το ίδιο το δημιούργημα ,τον τρόπο που είναι δουλεμένο ,με την πόση ακρίβεια έχουν δημιουργηθεί και τοποθετηθεί οι λεπτομέρειες ,την αγωνία, την αγάπη το μεράκι και την ευχαρίστηση της δημιουργίας.
Ασφαλώς η πιστή απεικόνιση είναι κάτι που στοχεύω και επιδιώκω. Όμως ένα έργο τέχνης ,ένα πορτρέτο, ένα γλυπτό ,δεν είναι μια φωτογραφία, δεν είναι μια φωτοτυπία δεν είναι ένας κλώνος. Όπου ακριβώς γι αυτό τον λόγο , ένα δημιούργημα έχει την δική του αξία» .
