Το έργο
Πρόκειται για την καυστική σάτιρα του διάσημου Αυστριακού καμπαρετίστα Γκέοργκ Κράισλερ, γραμμένη το 1971, που αποτελεί ένα εξαιρετικό μιούζικαλ-όχημα για μία ηθοποιό/τραγουδίστρια, καθώς η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από 20 τραγούδια τύπου καμπαρέ, διαφορετικού ύφους και ευρείας γκάμας που εκτείνεται από τη δεξιοτεχνική κωμωδία έως την τραγωδία.
Μέσα από τραγούδια, τραχιά αστεία και πολιτικά σκετς, το έργο του Κράισλερ διηγείται την ιστορία της Βιεννέζας, εβραϊκής καταγωγής τραγουδίστριας, Λόλα Μπλάου, που ξεκινά την καριέρα της στη Βιέννη το 1938, λίγο πριν την προσάρτηση της Αυστρίας στο Γ΄ Ράιχ. Παρακολουθούμε τη διαδρομή της από την Ελβετία μέχρι την Αμερική, όπου και θα κατακτήσει το όνειρο μιας λαμπρής καριέρας αλλά και θα συνειδητοποιήσει την ψευδαίσθηση του αμερικανικού ονείρου, και στη συνέχεια, τη συντετριμμένη επιστροφή της στη μεταπολεμική Βιέννη, όπου και θα διαπιστώσει ότι, δυστυχώς, οι άνθρωποι, μετά τον πόλεμο, δεν έχουν αλλάξει καθόλου.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
O Γκέοργκ Φράντς Κράισλερ (1922-2011) γεννήθηκε στη Βιέννη από Αυστριακούς γονείς, εβραϊκής καταγωγής. Το 1938, αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας στην Αυστρία από τους Εθνικοσοσιαλιστές, μετανάστευσε μαζί με την οικογένειά του στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Το 1943 απέκτησε την Αμερικανική υπηκοότητα, ενώ το 1955 επέστρεψε από τις ΗΠΑ στην Ευρώπη.
Ασχολήθηκε με το θεατρικό είδος της επιθεώρησης και από τα νεανικά του χρόνια κέρδιζε τα προς το ζην ως ποιητής, συνθέτης και ερμηνευτής επιθεωρησιακών έργων. Όμως, εναντιωνόταν στον χαρακτηρισμό του δημιουργού και τραγουδιστή θεατρικών επιθεωρήσεων, όπως και σε αυτόν του Αυστριακού πολίτη: «Σε καμία περίπτωση δεν είμαι Αυστριακός. Από το 1943 είμαι Αμερικανός υπήκοος, μολονότι ο Κλίντον ποτέ δεν μου ευχήθηκε και δεν με συνεχάρη στα γενέθλιά μου».
Η καριέρα του ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 έγινε δημοφιλής στον γερμανόφωνο χώρο με τα τραγούδια του, όπως Tauben vergiften (Φόλα στα περιστέρια), Der Tod, das muss ein Wiener sein (Ο θάνατος πρέπει να είναι Βιεννέζος) και Wie schön wäre Wien ohne Wiener (Πόσο όμορφη θα ήταν η Βιέννη χωρίς τους Βιεννέζους).
Με το βαθυστόχαστο, μαύρο χιούμορ του και με τα λεκτικά του αστεία, διαμόρφωσε και σφράγισε ως ερμηνευτής και δημιουργός αρκετών έργων τη γερμανόφωνη μουσική επιθεώρηση της εποχής του.
Τα θέματα που τον απασχόλησαν αφορούσαν κυρίως καταστάσεις τις οποίες και ο ίδιος έπρεπε να αντιμετωπίσει και από τις οποίες, πολλές φορές, και ο ίδιος είχε πληγεί: Ο εθνικοσοσιαλισμός, η μεταπολεμική πολιτική αποκατάσταση ή η απουσία της, η προσφυγιά, ο διωγμός και η πολιτιστική μικρόνοια.
