Ο λαμπτήρας ονομάστηκε Ariel, από τον πρώτο δορυφόρο που έθεσε σε τροχιά η Μεγάλη Βρετανία (Ariel 1, το 1962), και η κατασκευή του βασίζεται στην ίδια τεχνολογία ψύξης που χρησιμοποιείται για να παραμένουν λειτουργικοί οι μικροεπεξεργαστές ενός δορυφόρου στο Διάστημα. Η τεχνολογία αυτή επιτρέπει τη λειτουργία του λαμπτήρα σε χαμηλότερη θερμοκρασία, κάτι που συνεπάγεται μικρότερη κατανάλωση ενέργειας.
Ο James Dyson αντιλήφθηκε ότι η θερμότητα που παράγει ένας λαμπτήρας LED μπορεί να μην αρκετά μεγάλη ώστε να υπάρξει κίνδυνος (π.χ. πυρκαγιά), ωστόσο, ακόμη και σε αυτά τα επίπεδα συμβάλει στη σταδιακή φθορά και στη διάρκεια ζωής του λαμπτήρα. Έτσι, ανέπτυξε ένα σύστημα απαγωγής θερμότητας για να ψύχει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τον λαμπτήρα. Παράλληλα, έχει τοποθετήσει κεραία ZigBee για να είναι εφικτή η παρακολούθηση και η ρύθμιση της κατανάλωσης μέσω smartphone ή tablet. Πάντως, για την ώρα δεν υπάρχει κάποιο χρονοδιάγραμμα λανσαρίσματος στην αγορά, αλλά στόχος του είναι η κυκλοφορία σε τρία διαφορετικά χρώματα.
Να σημειωθεί ότι ένας λαμπτήρας πυρακτώσεως έχει διάρκεια ζωής περίπου 2000 ώρες, ο λαμπτήρας φθορισμού 10.000 ώρες και τα σημερινά LEDs περίπου 50.000 ώρες. Ο λαμπτήρας Ariel εκτιμάται ότι έχει διάρκεια ζωής το λιγότερο 180.000 ώρες, επομένως, αν λειτουργεί σε πλήρη φωτεινότητα για 12 ώρες ημερησίως, τότε θα αντέξει για 40 χρόνια.
techgear.gr
(VIDEO) Λαμπτήρας διάρκειας ζωής… σαράντα χρόνων!https://www.youtube.com/watch?v=O2jBnQzh_jE
