Ένα ποσοστό που αγγίζει το 10% των Ελληνίδων που εργάζονται, έχουν πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης, ενώ το 5% έχει πέσει και θύμα βιασμού.
Το μείζον αυτό θέμα ήρθε και πάλι στο φως της δημοσιότητας μετά από καταγγελλίες βουλευτίνων για σεξιστικές συμπεριφορές στο Κοινοβούλιο.όπως εξάλλου χαρακτηριστικά δήλωσε η πρόεδρος της επιτροπής, Κατερίνα Παπακώστα «δεν νοείται κοινοβουλευτικοί συνάδελφοι να συμπεριφέρονται σε βάρος κάποιου άλλου με σεξιστικό ύφος».
Εξάλλου έρευνα που πραγματοποίησε η Γενική Γραμματεία Ισότητας των Φύλλων απέδειξε πως οι ανεπιθύμητες σεξουαλικές προσεγγίσεις γίνονται συνήθως από προϊσταμένους ή συναδέλφους, ενώ το 85% των εργαζομένων γυναικών στον ιδιωτικό τομέα, που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, απολύονται!!!, ή παραιτούνται. Στον δημόσιο τομέα απλά μετατίθενται σε άλλο τμήμα. Φυσικά ο θύτης δεν υφίσταται καμία επίπτωση.
Η ψυχοκοινωνική πραγματικότητα που βιώνει η εργαζόμενη που παρενοχλείται μοιάζει με εφιάλτη. Ο τρόμος που κυριαρχεί σε κάθε της κίνηση, το «γιατί» που κατατρώει την ψυχή της κάθε ημέρα, οι ψίθυροι από τους συναδέλφους της αλλά και τα «Έλα μωρέ τα ήθελε και εκείνη» που ακούει στη δουλειά της, την απομονώνουν, την αποξενώνουν και της δημιουργούν τεράστια ψυχολογικά προβλήματα. Την στιγματίζουν δίχως να φταίει. Βέβαια στις περισσότερες περιπτώσεις, το θύμα κρύβει την σεξουαλική παρενόχληση που υπέστη στον χώρο εργασίας της.
Τα στοιχεία παγκοσμίως για το ποσοστό εργαζόμενων γυναικών που έχουν πέσει θύματα σεξουαλικής παρενόχλησης, διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Πάντως αγγίζουν το 85% σε πατριαρχικές κοινωνίες και το 20% – 40% στις βορειοευρωπαικές χώρες.
Το 60% – 70% της σεξουαλικής παρενόχλησης, προέρχεται από τους προιστάμενους μιας εργαζόμενης γυναίκας και το 30% από τους ίδιους τους συνάδελφους της. Τα θύματα σε ποσοστό 40% υπομένουν την παρενόχληση σιωπηλά και δεν την καταγγέλλουν επειδή φοβούνται μην χάσουν την δουλειά τους. Το 44% των υπόλοιπων εργαζόμενων – συνάδελφων – σε ένα χώρο έχει αντιληφθεί το γεγονός (δηλαδή ότι μια εργαζόμενη συνάδελφος τους έχει πέσει θύμα σεξουαλικής παρενόχλησης) αλλά ποτέ δεν αντιδρούν. Και φυσικά υπάρχει και το κοινωνικό στίγμα, που θέλει τα πιο πολλά θύματα να φοβούνται να μιλήσουν στους συναδέλφους ή ακόμη και στην οικογένεια τους για να μην κατηγορηθούν ότι «τα ήθελαν και αυτές».
Τελικά μόνο το 8% θα προσφύγει στα δικαστήρια και θα καταγγείλει ανοιχτά το γεγονός.
