Το δικαστήριο απέρριψε πάντως το αίτημα του εργαζόμενου για επαναπρόσληψη, καθώς στην αγωγή που είχε καταθέσει δεν είχαν περιληφθεί τα αναγκαία στοιχεία για τη νομική θεμελίωση του αιτήματός του.
Το Πρωτοδικείο έκρινε ότι η απόλυση ήταν καταχρηστική, καθώς υπερβαίνει τα όρια που επιβάλλουν «η καλή πιστή, τα χρηστά ήθη ή ο κοινωνικός ή οικονομικός σκοπός του δικαιώματος», σύμφωνα με το άρθρο 281 του Αστικού Κώδικά.
Σύμφωνα με τη δικαστική απόφαση, η μείωση των αποδοχών του εργαζόμενου όχι μόνο θα του προκαλούσε άμεση υλική ζημία, αλλά επιπλέον θα ανέτρεπε τον οικονομικό και οικογενειακό προγραμματισμό του, δεδομένου μάλιστα ότι πλήρωνε στεγαστικό δάνειο.
Ακόμη, το Πρωτοδικείο υπογραμμίζει ότι οι εργοδότες, στο πλαίσιο του διευθυντικού δικαιώματός τους, μπορούν να πραγματοποιούν επουσιώδεις μεταβολές των όρων εργασίας, αλλά κάθε άλλη τροποποίηση του περιεχομένου της συμβάσεως εργασίας προϋποθέτει κατά κανόνα την αποδοχή του εργαζομένου.
Η προσφυγή αφορούσε υπάλληλο που προσλήφθηκε από επιχείρηση επίγειας εξυπηρέτησης αεροσκαφών το 2009 με σύμβαση εξαρτημένης εργασίας, προκειμένου να εργασθεί στο αεροδρόμιο της Ρόδου ως φορτοεκφορτωτής αεροσκαφών, με μηνιαίες αποδοχές 1.100 ευρώ. Το 2012 η εταιρεία του ζήτησε να συναινέσει σε μείωση αποδοχών κατά 15%.
Ο εργαζόμενος δεν συμφώνησε και η εταιρεία τον απέλυσε καταβάλλοντάς του τη νόμιμη αποζημίωση.
