Ακούγοντας πάρα πολλά τα τελευταία χρόνια και μη διεκδικώντας τις δάφνες του ειδικού σε αυτά τα θέματα, όμως στα πλαίσια της ανοικτής διακυβέρνησης σκέφτηκα να παραθέσω μία ιδέα. Πώς δημιουργείς στην πράξη Α.Ο.Ζ.;
Εκμεταλλεύεσαι τον Ήλιο και τον Άνεμο στην όριο γραμμή της χώρας χερσαία και ειδικά θαλάσσια, τοποθετώντας φωτοβολταϊκά πάρκα ή ανεμογεννήτριες και ειδικά πάνω σε κάθε νησίδα και βραχονησίδα εντός της ελληνικής επικράτειας. Είναι εφικτό; Είναι. Έχει συμβεί στην Ιαπωνία και τρέχουν διάφορα projects για την υλοποίηση, όπως οι φωτογραφίες που παρατίθενται. Μία αναζήτηση στη μηχανή google του διαδικτύου θα σας αποκαλύψει έναν κρυμμένο θησαυρό.
Πηγές: http://japandailypress.com/kyocera-completes-japans-largest-offshore-solar-energy-plant-in-kagoshima-0639158/, , http://www.energydigital.com/renewable_energy/japanese-breakthrough-in-wind-turbine-design, http://www.evwind.es/2013/03/27/japan-plans-to-increase-its-offshore-wind-energy-to-40-times-of-the-present-by-2020/31237
Μπορεί να αναρωτηθεί κάποιος στα σύνορα γίνεται αυτό, όπου υπάρχει καθεστώς ειδικής στρατιωτικής ζώνης; Ναι, μετά παρρησίας το επιβεβαιώνω ότι στα χερσαία σύνορα του Έβρου εκατέρωθεν Ελλάδας και Τουρκίας επιδίδονται Έλληνες και Τούρκοι πολίτες σε γεωργικές εργασίες και σπαρτά, ως οφείλουν και πρέπει να κάνουν οι λαοί που έχουν υπογράψει συνθήκη ειρήνης με σκοπό την ευρύτερη προώθηση αυτής με την ανταλλαγή καινοτόμων ιδεών και την ανάπτυξη της οικονομίας και την ευημερία.
Άρα σε ένα κομμάτι της επιφάνειας της γης, το οποίο θεωρείται άγονο όπως η βραχονησίδα ή σε μία έκταση στην επιφάνεια της θάλασσας που θεωρείται η εσχατιά της Ελληνικής επικράτειας και χαρακτηρίζεται άγονη γραμμή ή ακόμη και μη βιώσιμη για ανάπτυξη, γιατί να μην τοποθετηθούν ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά, κατοχυρώνοντας και την εκεί παρουσία;
Συμμετοχή γειτόνων χωρών είναι εφικτή σε δεύτερο στάδιο με την από κοινού συμμετοχή στο σημείο που ενώνονται τα σύνορά μας με τα δικά τους με την δημιουργία ενός τέτοιου έργου εκατέρωθεν. Επιτέλους ας κάνουν κάτι οι λαοί για να συνυπάρξουν μαζί και να τους ενώνει ένα κοινό σημείο αναφοράς, αντί να ξορκίζουμε τον πόλεμο επιδιδόμενοι εκατέρωθεν σε οργασμό αγοράς αμυντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, ο οποίος και πλήττει τον δείκτη αξιοπιστίας των χωρών, αποτρέποντας μεγαλεπήβολες επενδύσεις και εκτρέφοντας μίσος και φανατισμό.
Δεν αγνοώ τις πραγματικά αντικειμενικές δυσκολίες και την παρούσα κατάσταση των παγκόσμιων πραγμάτων. Όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος, πλην της ειρήνης, ανάπτυξης και συνεργασίας. Κλείνω με μία φράση πως κάποια στιγμή θα έρθει η στιγμή, που αυτό θα συμβεί.
