Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε από 45 επιστήμονες από 13 χώρες, συνέκρινε τις πρόσφατες θερινές θερμοκρασίες με αυτές των τελευταίων 2.100 ετών, χρησιμοποιώντας ιστορικά έγγραφα, υπολογιστικά μοντέλα και κορμούς δέντρων για την εκτίμηση των θερινών θερμοκρασιών της Ευρώπης κατά αυτή την περίοδο.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, ιδιαίτερα θερμά καλοκαίρια εμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια των ρωμαϊκών χρόνων, μέχρι και τον 3ο αιώνα μ.Χ., τα οποία ακολούθησαν γενικά ψυχρότερες συνθήκες από τον 4ο έως τον 7ο αιώνα. Η περίοδος του Μεσαίωνα ήταν γενικά θερμή και ακολουθήθηκε από μία ως επί το πλείστον ψυχρή «Μικρή Εποχή των Παγετώνων» από τον 14ο έως τον 19ο αιώνα. Η έντονη αύξηση της θερμοκρασίας στις αρχές του 20ου αιώνα και κατά τις τελευταίες δεκαετίες είναι καλά καταγεγραμμένη από διάφορες πηγές.
Οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα στοιχεία δείχνουν πως οι πρόσφατες φυσικές αλλαγές στη θερινή θερμοκρασία είναι μεγαλύτερες από ό,τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα, και αυτό δείχνει ότι τα κλιματικά μοντέλα μπορεί να υποτιμούν το πλήρες φάσμα των μελλοντικών ακραίων καιρικών φαινομένων, συμπεριλαμβανομένων των κυμάτων καύσωνα. Αυτή η μεταβλητότητα στο παρελθόν έχει συνδεθεί με μεγάλες ηφαιστειακές εκρήξεις και μεταβολές στην ποσότητα ενέργειας που λαμβάνεται από τον Ήλιο.
Τα ευρήματα της έρευνας, τα οποία δείχνουν ότι οι θερμοκρασίες κατά τη διάρκεια των τελευταίων 30 ετών βρίσκονται εκτός του εύρους αυτών των φυσικών διακυμάνσεων, υποστηρίζονται από τη Διεθνή Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC), η οποία έχει προβεί στο πόρισμα ότι η πρόσφατη αύξηση της θερμοκρασίας προκαλείται κυρίως από ανθρώπινες δραστηριότητες.
«Τώρα διαθέτουμε μια λεπτομερή εικόνα για το πώς οι θερινές θερμοκρασίες έχουν αλλάξει σε όλη την Ευρώπη για περισσότερο από δύο χιλιάδες χρόνια, και μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να δοκιμάσουμε τα κλιματικά μοντέλα που προβλέπουν τις επιπτώσεις της μελλοντικής υπερθέρμανσης του πλανήτη», δήλωσε ο επικεφαλής της μελέτης, καθηγητής Γιούργκεν Λούτερμπαχερ από το Πανεπιστήμιο του Γκίσεν στη Γερμανία.
