Η συναυλία, για την οποία συμπράττουν το ΜΜΘ, η ΚΟΘ και βέβαια η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης ένωσε επί σκηνής τους καλλιτεχνικούς διευθυντές των δύο οργανισμών. Πριν την έναρξη της συναυλίας, πραγματοποιήθηκαν στο φουαγιέ του κτιρίου Μ1 του Μεγάρου και τα εγκαίνια της φωτογραφικής έκθεσης της Άρτεμης Αλκαλάη «Σπουδή πάνω στο δράμα, τη μνήμη και την απώλεια: Έλληνες Εβραίοι επιζώντες από το Ολοκαύτωμα».
Παρευρέθηκε στην εκδήλωση και η Υπουργός Πολιτισμού, Λυδία Κονιόρδου
Η έκθεση θα λειτουργεί Δευτέρα έως Σάββατο 10:00-18:00 και θα διαρκέσει ως τις 23 Φεβρουαρίου.
Στη συνέντευξη τύπου που δόθηκε την Παρασκευή 26 Ιανουαρίου 2018, ο πρόεδρος της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης Δαυίδ Σαλτιέλ αναφέρθηκε στη μακραίωνη εβραϊκή παρουσία στη Θεσσαλονίκη, την επονομαζόμενη και Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων, λέγοντας πως γενικά «οι Εβραίοι υπήρξαν παρεξηγημένοι και αντιμετωπίστηκαν ως ξένοι, ακόμη κι όταν τους έπαιρναν με τα τρένα για τα στρατόπεδα του θανάτου. Η Ημέρα Μνήμης είναι μια ευκαιρία να δηλώσουμε την παρουσία μας στην πόλη και η συναυλία αυτή είναι η αρχή μιας σειράς άλλων εκδηλώσεων. Η μουσική ενώνει, απαλύνει τις ψυχές». Ο ίδιος αναφέρθηκε και σε άλλη μια επέτειο που γιορτάζεται φέτος, τα 70 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ: «Περίπου 30.000 Θεσσαλονικείς Εβραίοι πήγαν κι εργάστηκαν για τη δημιουργία του λιμανιού της Χάιφας. Ήταν λοιπόν κι αυτοί μέσα σε εκείνους που δημιούργησαν το Ισραήλ».
Η συνέντευξη τύπου
«Το Μέγαρο συγχωνεύει δύο διαφορετικής υφής εκδηλώσεις. Μια έκθεση φωτογραφίας, με κυρίαρχο το βλέμμα αλλά και την εκκωφαντική σιωπή των επιζώντων, αλλά και μια μουσική εκδήλωση, όπου ο ήχος πρωταγωνιστεί», είπε ο «οικοδεσπότης» των εκδηλώσεων, ο πρόεδρος του Δ.Σ του Μεγάρου Μουσικής Θεσσαλονίκης Νικήτας Μυλόπουλος. Όπως εκτίμησε, «το Ολοκαύτωμα άλλαξε για πάντα την αντίληψη για τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η διάσωση τής ιστορικής μνήμης παραμένει ζητούμενο, ιδίως στις μέρες μας, με τον αντισημιτισμό και τον φασισμό να είναι παρόντες στις κοινωνίες μας. Πώς να μιλήσεις για την ιστορία της Θεσσαλονίκης αν δεν μιλήσεις για την εξόντωση των Εβραίων πολιτών της; Επανερχόμαστε λοιπόν με όρους μνήμης αλλά και με όρους πολιτικής ερμηνείας».
Η πράξη της ΙΚΘ να τιμήσει την μνήμη των νεκρών με μία σύμπραξη δύο σημαντικών φορέων της πόλης (ΚΟΘ και ΜΜΘ) ενέχει ισχυρό συμβολισμό ενώ η ίδια η εκδήλωση δε ήταν μία απλή συναυλία αλλά ένα ύψιστο πολιτιστικό γεγονός.
Τέλος, η έκθεση φωτογραφίας στην οποία αναφέρθηκε η εικαστικός Άρτεμις Αλκαλάη. «Ήταν ένα ηθικό χρέος απέναντι στους νεκρούς της δικής μου οικογένειας αλλά και σε όλους τους Έλληνες Εβραίους. Ήθελα να δούμε τη μορφή τους και να μην αποτελούν έναν αριθμό, όπως αυτός που χαράχτηκε στο μπράτσο τους στα στρατόπεδα εξόντωσης».
Στις φωτογραφίες της η καλλιτέχνις εντάσσει και έργα της που έχουν την αρχετυπική μορφή ενός σπιτιού. «Ο συμβολισμός του σπιτιού είναι πολύ σημαντικός, καθώς μέσα στο σπίτι βιώνουμε συνήθως την ευτυχία και την ασφάλεια. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που φωτογράφισα έχασαν αυτό το σπίτι τους κυριολεκτικά και μεταφορικά και με ένα συμβολικό τρόπο τους έδωσα ένα μικρό σπιτάκι για να θυμηθούν την προηγούμενη ζωή και τα παιδικά τους χρόνια. Πολλοί απ’ αυτούς έφυγαν από τη ζωή. Είναι οι τελευταίοι μάρτυρες της ευρωπαϊκής βαρβαρότητας».
