Πρόκειται για έναν βραχώδη κόσμο, εκτός του ηλιακού μας συστήματος, σε απόσταση 560 ετών φωτός, ο οποίος ζυγίζει 17 φορές περισσότερο από τη Γη και έχει διάμετρο 2,3 φορές μεγαλύτερη.
Οι ερευνητές του Κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, με επικεφαλής τον Ξαβιέ Ντιμίσκ, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε συνέντευξη Τύπου στην Αμερικανική Αστρονομική Εταιρεία, δήλωσαν ότι ο εξωπλανήτης είναι ο Κέπλερ-10c, ο οποίος κάθε 45 μέρες (το έτος του) διαγράφει μια πλήρη τροχιά γύρω από το άστρο του, που μοιάζει με τον Ήλιο μας και βρίσκεται στον αστερισμό του Δράκοντα.
Στο ίδιο σύστημα βρίσκεται και ένας άλλος μικρότερος και πολύ γρήγορος εξωπλανήτης, ο Κέπλερ-10b, ένας καυτός κόσμος λάβας, με μάζα τριπλάσια από τη Γη και με διάρκεια έτους μόλις 20 ωρών.
Έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι δεν ήταν δυνατό να υπάρχει ένας τόσο βαρύς βραχώδης πλανήτης, παρά μόνο αέριοι γίγαντες όπως ο Δίας. Παρόλα αυτά, ο Κέπλερ-10c είναι απολύτως στερεός και πολύ μεγαλύτερος από εξωπλανήτες στους οποίους έχει δοθεί ο χαρακτηρισμός σούπερ-Γη – γι’ αυτό ακριβώς ονομάστηκε μέγα-Γη.
Ο ιδιαίτερος εξωπλανήτης εντοπίστηκε αρχικά από το διαστημικό τηλεσκόπιο «Κέπλερ», το οποίο όμως δεν ήταν σε θέση να διακρίνει αν επρόκειτο για βραχώδη ή αέριο πλανήτη. Τελικά, κάνοντας νέες παρατηρήσεις με το Εθνικό Τηλεσκόπιο «Γαλιλαίος» στα Κανάρια Νησιά, οι αστρονόμοι κατάφεραν να διαπιστώσουν ότι ο Κέπλερ-10c έχει στερεή σύνθεση και βάρος 17 φορές μεγαλύτερο από της Γης – πολύ μεγαλύτερο από το αναμενόμενο.
Επίσης, ο πλανήτης εκτιμάται ότι δεν έχει χάσει στο διάστημα την ατμόσφαιρά του, ακριβώς επειδή ασκεί μεγάλη βαρύτητα πάνω της και τη συγκρατεί. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι είναι θέμα χρόνου να βρουν και άλλες μεγα-Γαίες.
«Εκπλαγήκαμε πολύ, όταν συνειδητοποιήσαμε τι είχαμε βρει», δήλωσε ο Ντιμίσκ. «Πρόκειται για έναν πραγματικό γήινου τύπου Γκοτζίλα! Αντίθετα όμως με το τέρας της ταινίας, έχει θετικές συνέπειες για τη ζωή», πρόσθεσε ο αστρονόμος Ντίμιταρ Σασέλοφ.
Με δεδομένο ότι το σύστημα πλανητών του άστρου Κέπλερ-10 έχει υπερδιπλάσια ηλικία από το δικό μας ηλιακό σύστημα, γύρω στα 11 δισεκατομμύρια χρόνια, δηλαδή σχηματίστηκε μόνο τρία δισεκατομμύρια χρόνια μετά την αρχική «Μεγάλη Έκρηξη» (Μπιγκ Μπανγκ), αυτό σημαίνει ότι βραχώδεις κόσμοι, δυνητικά φιλόξενοι για τη ζωή, όπως τουλάχιστον την ξέρουμε στη Γη, σχηματίστηκαν πολύ νωρίτερα απ’ ό,τι πίστευαν οι αστρονόμοι. Και όσο νωρίτερα σχηματίστηκε ένας πλανήτης σαν τη Γη τόσο περισσότερο χρόνο θα είχε στη διάθεσή της πιθανώς η ζωή για να εξελιχτεί πάνω του. Ακριβώς γι’ αυτό, βραχώδεις πλανήτες αυτού του είδους, γύρω από αρχαία άστρα, είναι κατ’ εξοχήν υποψήφιοι για την αναζήτηση ζωής (γιατί όχι και με νοημοσύνη, όπως επιμένουν μερικοί επιστήμονες).
