Όχι δεν είναι ένα εφιαλτικό όνειρο. Είναι η καθημερινότητα του Έλληνα. Απίστευτο και όμως έτσι έχει γίνει η Ελλάδα του 2013 που σε λίγες ημέρες υποδέχεται το 2014 και όπως φαίνεται έτσι θα συνεχίσει…
Να πεθαίνει κόσμος από αναθυμιάσεις μαγκαλιών καθώς δεν έχει άλλο τρόπο να ζεσταθεί, αφού η ΔΕΗ του έκοψε το ρεύμα λόγω ανεξόφλητων λογαριασμών. Στην καλύτερη περίπτωση καίγεται το σπίτι του από τα κεριά που ανάβει για να ζεσταθεί και την τελευταία στιγμή προλαβαίνει και βγαίνει έξω σώζοντας τη ζωή του. Ποια ζωή δηλαδή;
Αυτή της ανέχειας, της εξαθλίωσης και της αγανακτήσεις. Έχεις δουλειά; Δουλεύεις από το πρωί μέχρι το βράδυ ασταμάτητα για να μην σε απολύσουν και αν τολμήσεις να μιλήσεις σου τι λένε κιόλας «Μη μιλάς έχεις δουλειά». Δεν έχεις δουλειά; Είσαι μέσα στη μιζέρια, στην γκρίνια και στην ανασφάλεια. Τελικά ποιος χριστιανός μπορεί να αλλάξει τα πράγματα; Ως πότε θα μας δουλεύουν;
Στα σκηνικά του θεάτρου και του κινηματογράφου υπάρχει εξειδικευμένο δυναμικό που αλλάζει τα πράγματα και τα προσαρμόζει αλλιώς. Στην ζωή μας και στην κοινωνία γενικότερα ποιο δυναμικό υπάρχει για να αλλάξει κάτι; Ποιοι μας κάνουν κουμάντο; Όσο αισιόδοξος να είσαι από τη φύση σου και να πηγαίνεις κόντρα σε όλα, έρχεται η στιγμή που σηκώνεις τα χέρια σου. Και πώς να μην τα σηκώσεις όταν βλέπεις τον διπλανό σου να πεινάει και να ψάχνει στα σκουπίδια εν έτη 2013; Πώς να χαρείς όταν ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας και πάνω δεν έχει τα βασικά για να ζήσει;
Αυτή είναι η ζωή του μνημονίου!!!
Ας γυρίσουμε το βλέμμα μας στον διπλανό που έχει την ανάγκη μας. Η αλληλεγγύη ήταν αυτή που έσωζε τους Έλληνες από την αρχαιότητα. Η αλληλεγγύη είναι αυτή πας θα μας σώσει και τώρα. ΜΟΝΟ εμείς οι ίδιοι μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Δεν έχουμε να περιμένουμε από κανέναν τίποτε.
