Υπάρχει στην ψυχολογία μία θεωρία η οποία λέγεται «Η Ιεραρχία των Ανθρώπινων Αναγκών» του Abraham Maslow. Αυτή η θεωρία είναι από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνουν οι φοιτητές ψυχολογίας.
Ο Maslow υποστήριξε ότι οι ανάγκες του ανθρώπου είναι ιεραρχικά
προσδιορισμένες, και τις οργάνωσε σε μια ιεραρχική πυραμίδα.
Στη βάση της πυραμίδας βρίσκονται οι βασικές βιολογικές ανάγκες, όπως εκείνη για τροφή και νερό και στην κορυφή της πυραμίδας βρίσκεται η αυτοπραγμάτωση. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, όταν ικανοποιείται μια ανάγκη που βρίσκεται κάτω στην πυραμίδα, τότε
δημιουργείται, αμέσως, μια νέα ανάγκη, αυτή που βρίσκεται αμέσως πιο πάνω.
Όταν ικανοποιηθεί κι αυτή η νέα ανάγκη, τότε αμέσως εμφανίζεται και μια τρίτη ανάγκη, αυτή που βρίσκεται στο αμέσως πιο πάνω επίπεδο. Έτσι ο άνθρωπος φθάνει στην ικανοποίηση των αναγκών του, όλο και
πιο ψηλά στην πυραμίδα.
Η κοινωνία, σήμερα, είναι πολύ ρευστή και η ικανοποίηση των αναγκών της αγάπης και του ανήκειν αποδεικνύεται πολύ δύσκολη.
Ανατρέχοντας σε διάφορες έρευνες και στην επιστημονική βιβλιογραφία, θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μερικές ας το τολμήσουμεχρήσιμες
συμβουλές και ιδέες, ώστε να καταφέρει κάποιος να φθάσει, με περισσότερη ασφάλεια, στην ικανοποίηση αυτών των αναγκών.
Ένας άνθρωπος, για να μπορέσει να γίνει αποδεκτός και να κερδίζει τη συμπάθεια του περιβάλλοντος, χρειάζεται να έχει κάποια βασικά χαρακτηριστικά. Μια καλή εμφάνιση και τα φυσικά χαρίσματα σίγουρα παίζουν κάποιο ρόλο, αλλά δεν είναι πάντοτε απαραίτητα.
Μπορεί να φαίνεται πως κερδίζει πόντους δημοσιότητας και συμπάθειας κάποιος χάρη στα όμορφα μάτια του, στο αψεγάδιαστο πρόσωπό του ή στο κοφτερό μυαλό του, μα συχνά αυτό αποδεικνύεται αυταπάτη.
Σύμφωνα με έρευνες, αλλά κι από καθημερινές προσωπικές ή και φιλικές παρατηρήσεις, έχει διαπιστωθεί πως πραγματικά αξιαγάπητοι είναι οι άνθρωποι που χαρακτηρίζονται από κατανόηση και ειλικρίνεια. Αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε επιστημονικούς όρους, είναι οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν ανεπτυγμένη συναισθηματική νοημοσύνη.
Ας δούμε λοιπόν πώς μπορούμε να κερδίσουμε τη συμπάθεια και την εκτίμηση του περιβάλλοντός μας, αφού βέβαια πληρούμε την παραπάνω προϋπόθεση. Δεν είναι δύσκολο, αρκεί να το θέλουμε πραγματικά και να το κάνουμε τρόπο ζωής.
Το πιο σημαντικό είναι να χαμογελάμε! Το χαμόγελο είναι το πιο οικονομικό και σίγουρο εισιτήριο που μας οδηγεί στην καρδιά του άλλου. Είναι μια καμπύλη που ισιώνει κάθε στραβοτιμονιά της ζωής. Δεν μπορείς να τo αγοράσεις, να το ζητιανέψεις, να το δανειστείς η να το κλέψεις, επειδή δεν ωφελεί σε τίποτα, εκτός αν στο χαρίσουν. Κανένας δεν ξεχνάει ένα όμορφο από καρδιάς χαμόγελο!!!
Το δεύτερο, που πρέπει να διαθέτουμε, είναι γνησιότητα και ειλικρίνεια. Ποιος θα ήθελε να έχει κοντά του έναν υποκριτή, έναν ψεύτη, έναν δήθεν; Εκτιμούμε, κανείς! Ακολουθεί το ειλικρινές ενδιαφέρον για τους άλλους. Μια ερώτηση μπορεί να κερδίσει
το συνομιλητή μας και να του αποδείξει πως είμαστε εκεί και τον ακούμε πραγματικά κι αυτό δεν θα το ξεχάσει. Δεν είναι απαραίτητο να κάνουμε έναν μεγάλο διάλογο με κάποιον και ιδιαίτερα αν
δεν έχουμε πολύ διαθέσιμο χρόνο, πράγμα που θα φανεί στη στάση μας και θα δυσαρεστήσει τον “άλλον”. Μια δυο
ερωτήσεις, που να αφορούν άμεσα το συνομιλητή μας και δεν έχουν
ανακριτικό χαρακτήρα και η διάθεση να ακούσουμε την απάντηση στις ερωτήσεις μας, προσθέτουν πολλούς πόντους στο παιχνίδι της εκτίμησης και της συμπάθειας.
Ένας ανοιχτόμυαλος άνθρωπος που δεν έχει καμιά διάθεση να κρίνει και να χαρακτηρίσει τους άλλους είναι περισσότερο συμπαθής. Ποιος θα ήθελε να συναναστρέφεται με ανθρώπους ξεροκέφαλους, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να τον στολίσουν με ένα πλήθος χαρακτηρισμών; Όλοι θέλουμε δίπλα μας ανθρώπους που μπορούμε να εμπιστευτούμε κι αυτοί δεν μπορούν να είναι άλλοι από τους καλοπροαίρετους και καλόπιστους, που μας απευθύνονται σε τόνο φιλικό, χωρίς καμιά διάθεση αυτοπροβολής και επίπλαστης εξωστρέφειας.
Φυσικά και η γλώσσα του σώματος παίζει το δικό της σημαντικό ρόλο, αν βέβαια δεν είναι υποκριτική και υπερβολικά διάχυτη. Μια αγκαλιά, ένας ενθουσιασμός που εκφράζεται με χειρονομίες, ένα έκπληκτο βλέμμα πάντα κερδίζουν τη συμπάθεια και την εκτίμηση.
Μέσα στην πνιγμένη σύγχρονη καθημερινότητά μας πιεζόμαστε να προλάβουμε τα πάντα και πολλές φορές ξεχνάμε τους ανθρώπους, που είναι κοντά μας. Ένα σύντομο τηλεφώνημα, ένα απλό μήνυμα – όχι μόνο μηνύματα όμως, μια χειρονομία, τα οφείλουμε σε εκείνους που είναι πλάι μας και μας αγαπούν, μας σκέφτονται, μας εκτιμούν.
Πολύ σημαντικό είναι κι όταν συναντάμε γνωστούς μας να τους απευθυνόμαστε με το όνομά τους κι όχι με διάφορους, πολύ γλυκούς κατά τα άλλα, χαρακτηρισμούς που όμως λέγονται, συνήθως, επειδή μάς διαφεύγουν τα ονόματα. Όσο βιαστικοί κι αν είμαστε, δεν θα
χαθούμε αν σταθούμε, το πρωί, και πούμε μια καλημέρα στο γείτονά μας, χρησιμοποιώντας το όνομά του. Το ίδιο και στους συναδέλφους μας, στους συνεργάτες μας, στους προϊσταμένους και στους υφισταμένους μας. Όλοι έχουν την ανάγκη της προσοχής, όπως κι εμείς.
Αν θέλουμε πραγματικά και ουσιαστικά να κερδίσουμε την αγάπη, τη συμπάθεια και την εκτίμηση, πρέπει πρώτα να τις προσφέρουμε με ειλικρίνεια, με διάθεση ενσυναίσθησης, με ανθρωπιά, με κατανόηση και ενδιαφέρον.
